Categories
Features

Armorofmen.com

Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Falli igitur possumus. Duo Reges: constructio interrete. Pugnant Stoici cum Peripateticis. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt.

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Ergo, inquit, tibi Q. Respondeat totidem verbis.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Nihil ad rem! Ne sit sane; Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Tubulo putas dicere? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

  1. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
  2. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
  • Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
  • Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
  • Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae
probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus,
ut facit, in caelum efferat laudibus.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod
concedimus;
Quid enim?
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Quid enim?
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Facete M.
Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Recte, inquit, intellegis.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Scrupulum, inquam, abeunti;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Sullae consulatum?
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.